Karanfil

Gönlümdeki sevdaya âşiyânsın karanfil

Râyihanla âdetâ bir cihânsın karanfil

Rengini yâr lebinden vasl ânında almışsın

Âfâkımı kuşatan âsumânsın karanfil

Neden kıvrım kıvrımdır yaprakların âh senin

Sanki sonsuz âlemde hep nihânsın karanfil

Yâr seni sînesinde gizlese ben koklasam

Daldıkça derinleşen bir ummânsın karanfil

Seyrinde enginleşir yâr ile hülyâm benim

Cennetten haber veren bir mihmânsın karanfil

Uğramasın râyihân ehl-i dil olmayana

Ağızlara düşmekten perîşânsın karanfil

Sende ermiş kemâle cennetin kırmızısı

Sen ki yorgun cismime tâze cânsın karanfil

Kâfî’ye esirgeme ömrünce tebessümü

De ki o dertli şâir aşkla yansın karanfil