Issız Adadaki Balıkçı

Her gün yaptığı yolculuk bugün de başlamıştı. Küreğini tüm gücüyle çekerek balıkların en yoğun olduğu bölgeye ilerledi. Tam ağı atacakken ılık havanın keyfini çıkarmaya ve sandalını denizin sakin sularında dinlendirmeye karar verdi. Ayaklarını uzatıp, sırtını her zaman yasladığı tahta basamağa yasladı. Bu sessizlik içinde gözlerinin kapanmasına engel olamadı...

Serin bir rüzgâr ile titreyerek gözlerini açtı. Ne kadar uyuduğunu kestirememişti. Etrafına baktığında daha önce hiç görmediği minik bir adacığın kıyısında olduğunu fark etti. Üzerinde tek bir ağaç bile olmayan keşfedilmemiş ıssız bir adaydı burası. Hemen sandalını kıyıya sabitleyip adayı gezmeye başladı. Gözlerine inanamıyordu. Burası nasıl da çorak ve yalnız, diyebildi. O anda hayallerini yemyeşil ağaçlar, rengarenk çiçekler süslemeye başlamıştı bile...

Her şey iyiliği hayal etmekle başlar, dedi.

Sandala binerken kafasındaki planının ana hatlarını belirledi. Eve döndüğünde, ertesi gün ve sonrasında yapacaklarının listesini hazırladı. Adadaki toprağın çeşidine, adanın hava durumuna göre alacağı fidanların ve tohumların isimlerini belirledi. Sabah ilk işi uygun bitkileri almaktı. Gerisi Allah Kerim’di.

Aylar ve yıllar birbirini kovalarken sevecen balıkçı bıkmadan çalıştı. Yıllar önce gördüğü o ıssız ve çorak ada artık tanınmayacak haldeydi. Emektar sandalıyla her gün adaya gidip gelerek orayı rengarenk meyve ağaçlarının olduğu, envai çeşit canlıya ev sahipliği yapan, bir çok insanın ziyaret ettiği ünlü bir ada haline getirmişti.

Balıkçı kıyıdaki emektar sandalına binerken adaya bir kez daha baktı. Her şey iyiliği hayal etmekle başlar, dedi. Yarın getireceği yeni tohumların listesini cebine koyup küreğini eve doğru çekmeye başladı...