Yosun
Fok balığı kolonisinde sıradan bir gündü. Anne foklar yavrularını emzirip denize açıldılar. Yavru fokları nöbetçi foklara emanet ettiler. Nöbetçi fokların uyarıları yavru fokların kulaklarında çınlıyordu.
- Sakın birbirinizden ayrılmayın, denize kendi başınıza açılmayın, koloninin dışına çıkayım demeyin, herkes kurallara uysun.
Yavru foklardan Yosun kurallar kelimesini duyunca yüzünü astı. Annesi avlanmaya gideli epey olmuştu. Acaba koloniye dönmüştü de onu mu bulamamıştı. Nöbetçi foka annesinin ne zaman geleceğini sorduğunda hep aynı cevabı alıyordu;
- Birazdan burada olur Yosun, azıcık sabırlı ol.
Sabırlı ol demesi kolaydı, ya sabretmesi… Karnı da acıkmıştı. Annesini aramaya karar verdi. Kaşla göz arası arkadaşlarından gizlice ayrıldı.
Koloninin içinde dolaşmaya başladı. Koloni çok büyüktü. Her anne foka uzaktan anne diye bağırıyor, cevap alamayınca üzülüyordu. Bir müddet sonra koca koloninin içinde annesini aramanın sahilde bir kum tanesini aramak kadar zor olduğunu anladı. Ne yapacağını şaşırdı. Bir sağa bir sola koşturmaya başladı. İyice paniklemişti. Koloninin dışında hiç tanımadığı hayvanlar geziyordu. Bunlar karınları aç çakallardı. Denize doğru baktı, koca koca dalgalar üstüne üstüne geliyordu. Bir ara nöbetçi fokun sesini duydu.
- Yosun!
O kadar sevindi ki, yüzgeçlerini birbirine çırparak sevinç çığlıkları attı. Nöbetçi fokun eşliğinde arkadaşlarının yanına döndü. Çok mutluydu. Nöbetçi Fok;
- Yosun, kurallara uymaman az kalsın kaybolmana sebep oluyordu. Kurallar neden var biliyor musun?
- Hayır!
- Kurallar, güven ve huzur içinde yaşamamız için var. Siz yavrularımızı kurallar sayesinde daha iyi koruyabiliyor, daha iyi gelişmelerini sağlayabiliyoruz. Vaktinde beslenecek, vaktinde suya girmek için derslerinizi alacaksınız. Kurallara uyarak birlikte güçlü bir koloni oluşturacağız.
Yosun’un kafası karışmıştı. Merakla sordu;
- Diğer hayvanların ve insanlarında birlikte yaşamak için kuralları var mı?
- Var elbette. Onlarda bizim gibi güven ve huzur içinde yaşamak isterler.
Bu sırada anne foklar geri dönmüş, gür sesleriyle yavrularına sesleniyorlardı. Yosun annesinin sesini hemen tanıyıp yanına koştu. Ne sıcacıktı anne bağrı…
Emine Yılmaz DERECİ
Yazar
Bahçıvan Ali, yurdun bahçesinde ki gül fidanlarının dibini çapalıyordu. Gül fidanları gonca vermeye başlamışlardı. Gözleri bu goncalardaydı. Sabırla açmalarını bekliyordu. Yurdun kapısında Mehme...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Beyaz Balina yavrusuyla beraber gün boyu yüzmüştü. Yavrusunun yorulduğunu hissediyordu. Dinlenecekleri adayı görünce yavrusuna;-Geldik işte bak İnci! Sana dediğim güvenli sular burası. Birkaç gün bura...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Az gittim uz gittim dere tepe düz gittim. Saygıyı sevgiyi rehber edinip ak satırlara kelimeler beledim. Meledi tavuklar, miyavladı filler. Havladı serçeler. İnanın, inanmayın, sözlerime kanmayın...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Yaşlı çift o gün çarşıya çıkmış, alışverişten sonra oğullarına uğramışlardı. Maksatları oğlu, gelini ve torunları ile özlem gidermekti. Bütün aile salonda toplanmış tatlı tatlı sohbet ediyorlardı. Bir...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ