Osmanlı'da Vakıflar
Şaka gibi geliyor ama inanın, bunların hepsi gerçek… Düşünün; hava buz gibi. Camiye gittiniz. Şadırvanda abdest alacaksınız ama buz gibi su içinizi titretiyor. Tam o anda elinde ibrik, yanınızda bir genç bitiyor. “Buyurun beyefendi.” diyor. “Abdestinizi sıcak suyla alın.” Şaşırıyorsunuz. Sonra gencin yakasındaki karta ilişiyor gözünüz: “Kışın Abdest Alanlara Sıcak Su Temin Etme Vakfı Görevlisi” yazıyor.
Ya da tam tersi...
Ağustos sıcağı, dilinizi damağınıza yapıştırmış. “Şöyle buz gibi bir su olsaydı.” diye içinizden geçirirken, bir bardak uzanıyor elinize. Suyu kana kana içiyorsunuz, içiniz ferahlıyor. Teşekkür etmek ve eline üç-beş kuruş tutuşturmak için, bardağı uzatan gence dönüyorsunuz. Ama o, parayı kabul etmiyor. Daha da şaşırıyor ve “Sen de kimsin?” diyorsunuz. “Ben, Yaz Günleri Soğuk Su Dağıtma Vakfı görevlisiyim.” diyor genç.
Bitmedi, çok fakirsiniz. Evlilik çağına gelmiş bir kızınız var. Ama çeyizi bile yok. Bir gün akşam karanlığı çökmek üzereyken, kapınız çalıyor. Kapıda iki bayan; ellerinde paket paket danteller, el işlemeleri, çeyizlik havlular, saten örtüler... Gözünüz yaşlı, sesiniz titrek soruyorsunuz; “Siz de kimsiniz?” “Biz…” diyorlar. “Fakir Kızlara Çeyiz Hazırlama Vakfı‘ndan geliyoruz.”
Şaka gibi geliyor ama inanın, bunların hepsi gerçek. Hem de bundan 500 yıl önce bu topraklarda yaşanıyordu. Nereden mi biliyorum? Vakıflar Genel Müdürlüğü, harika bir çalışma yapmış. Osmanlı‘da kurulan vakıfların listesini çıkarmış. İnsan okudukça çarpılıyor, tüyleri diken diken oluyor. “Ya Rabbi, bu nasıl büyük bir medeniyettir, nasıl üstün bir meziyettir...” demekten kendinizi alamıyorsunuz.
Kimisi 15. yüzyılda kurulmuş, kimisi 16. yüzyılda. Osmanlı’da kurulan vakıflar:
Daha onlarcası var. Ama hepsini yazmaya imkân yok. Ancak şimdi siz karar verin; 500 yıl önceki Osmanlı mı ileri, yoksa bugün çağdaşım deyip de kan ve gözyaşı ile beslenenler mi? Umudumuz ve temennimiz, bu tür vakıfların ülkemizde bu şekilde hizmet vermesidir; o zaman bu vatan maddi ve manevi saadetler içinde gül ve gülistana dönecektir, inşaallah…
Sema KORKMAZ
Yazar
Bir yolcu gemisi, yolculuk esnasında kopan bir fırtınada batar ve içindekilerden sadece iki adam, küçük ve ıssız bir adaya yüzmeyi başarır.Ne yapacaklarını bilemeyen bu iki kazazede, Allah'a yalvarmak...
Yazar: Ayşe Gül PINAR
İnsan, Allah’ın eseri ve yaratılmışlar içinde en mükemmeli olması itibarıyla değerlidir ve saygıyı hak etmektedir. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de Tin Suresi dördüncü ayette; “Biz insanı en güzel şekilde ya...
Yazar: Emine Büşra YÜKSEL
Kalb, mânevî açıdan bakıldığında bir semboldür; iyi değerlerle beslendiğinde sahibine yol gösterir, estetik duygusu da böyle bir kalbe sahip olmakla başlar. Kalb fesada uğramış ise o kişide iyilik duy...
Yazar: Sema KORKMAZ
Uzun yıllar önce tüm insanî duyguların yaşamakta olduğu bir ada varmış. İyimserlik, üzüntü, bilgi ve diğer duygular gibi sevgi de yaşıyormuş bu adada.Günlerden bir gün, duygulara adanın batacağı bildi...
Yazar: Sema KORKMAZ