Şiir: Gül Çocuk
Sen gökyüzü çiz çocuk!
Bembeyaz bulutları
Nazlı uçurtmaları
Balonlarla birlikte
Uçan kuşları...
Sen güneşi çiz çocuk!
Doğsun tepelerin ardından
Yol alsın doğudan batıya
Yusyuvarlak sapsarı
Sen geceyi çiz çocuk!
Korkusuz dolunayı
Etrafına konduruver
Yoldaşı yıldızları
Sen dünyanı çiz çocuk!
Masmavi yemyeşil
Çağlasın ırmakları
Dallansın ağaçları
Şen olsun dağı taşı
Sen insanları çiz çocuk!
El ele, yan yana
Güle oynaya...
Karşılasınlar yarınları
Sen seni çiz çocuk!
Gülsün yüzün
Sen gülersen bahar gelir
Çiçekler açar
Belki bende kovalarım
Gönlümdeki kışı
Gül çocuk.
Emine Yılmaz DERECİ
Yazar
Bilge Leylek yuvasından etrafı seyrediyordu. Köyün içinden koşa koşa giden çocuğa baktı. Çocuk hem koşuyor hem de coşkuyla bağırıyordu;- Yaşasın İstanbul’a gidiyorum, duyun ağaçlar, duyun kuşlar, duyu...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Her sene kış aylarını bizlerin yanında geçiren dedemler bu sene köydeki evlerinde kalmayı tercih etmişlerdi. Bunun sebebi geçen sene aldıkları ve satmaya kıyamadıkları inekleri Şirin ve kedileri Taşkı...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Bakınca görülür, gelişin başkaÇiçeğe bürünen dallar sendedirRengârenk duruşun, gülüşün başkaYeşiller, beyazlar, allar sendedirTaşıdığın umut herkese yeterAşk bacayı sarar, gönüller tüterKendinden geçe...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Yavru iken çok hareketli, büyüyünce de başına buyruk olan Neşeli Yunus büyüklerini pek dinlemiyor, kendi başına uzun gezintilere çıkıyordu. Akıntı yollarını keşfetmek, yosunların ve mercan kayalıkları...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ