Son Hünkâr’ın Talihsiz Cülus Kızı Naime Sultan

Sultan II. Abdülhamid’in 5 Ağustos 1876 tarihinde Dolmabahçe Sarayı’nda dünyaya gelen kızıdır. Validesi Bîdar Kadınefendi’dir. Abdülhamid Han, tahta çıkmadan 26 gün önce doğduğu için Naime Sultan’ı, “Cülus Kızım” diye över ve ona ayrı bir muhabbet beslerdi. Bu yüzden Padişah, Naime Sultan’ı biraz şımartarak büyütmüş, her istediğini yerine getirmiştir. Bilhassa tahsiline hususi itina göstermiş ve memleketin en maruf hocalarını tayin ederek mükemmel bir tahsil görmesini temin etmiştir. Takvimler 17 Mart 1898 tarihini gösterdiğinde, Plevne Müdafaası’nın şanlı komutanı Gazi Osman Paşa’nın evladı Kemaleddin Paşa ile evlendirilmiştir. Abdülhamid Han’ın, büyük kızı Zekiye Sultan’ın ardından dünürü Osman Paşa’ya verdiği ikinci kızıdır.

Naime Sultan da babasının, ablası Zekiye Sultan’a hediye ettiği Ortaköy’deki sarayının yanında bulunan ve Çifte Saraylar namıyla bilinen saraya yerleşmiştir. Ne yazık ki bu izdivaçtan Naime Sultan umduğu saadeti bulamadığı gibi sonu büyük bir hüsranla bitmiştir. Kendisinden üç yıl sonra evlenen ve sarayına bitişik bir yere oturan, amcası V. Murad’ın kızı Hatice Sultan, maalesef, kocası Kemaleddin Paşa’ya yakınlık göstermiş ve gizlice mektup yazmıştır. Birkaç ay sonra mektuplar Sultan Abdülhamid’in eline geçmiş ve Padişah müthiş bir hiddet gösterip celallenerek kızını 1904 yılında Kemaleddin Paşa’dan boşatmış ve paşalık rütbesini elinden alıp Bursa’ya sürgün etmiştir. Böylece Naime Sultan’ın Kemaleddin Paşa ile 6 yıl süren izdivacı, muazzam bir gürültü patırtı içerisinde sonra ermiştir. Esasen, Naime Sultan Kemaleddin Paşa’yı çok severdi; ama Hatice Sultan ile aralarında geçenleri tabii olarak bir türlü kabullenememiş ve sonuç itibariyle yaşanan nahoş hadiseden çok dilgir ve bedbaht olmuş; ruhen yıpranmış, duygusal anlamda yıkılmış ve çok gözyaşı dökmüştür. Bu evlilikten, Mehmed Cahid ve Adile adıyla iki çocukları dünyaya gelmiştir.

Naime Sultan, ikinci evliliğini 1906’da İşkodralı Mahmud Celaleddin Paşa ile gerçekleştirmiştir. 1924’te hanedanın yurt dışına sürülmesi üzerine, 5 Mart’ta eşi ve oğlu Mehmed Cahid ile beraber önce Fransa’nın Akdeniz sahilindeki güzel bir şehrine yerleşmiştir. Burada, mücevherlerini satarak ufak bir bahçeli villâ kiralamıştır. Ancak maddi sıkıntılar had safhaya ulaşınca villadan bir apartman dairesine çıkmıştır. Kocası Celaleddin Paşa, kemik veremi isimli ağır bir hastalık geçirmiş ve bu durum dört sene sürmüştür. Naime Sultan, zevcinin tedavisi için dişini tırnağına takmış, varını yoğunu ortaya koymuştur. Kâh otellerde bulaşıkçılık yapmış, kâh pazarlardan atılmış sebzeleri toplamıştır. Ne yazık ki bütün bunlar kocasını kurtarmaya ve 1944 yılında vefat etmesine engel olmaya yetmemiştir. Naime Sultan’ın ikinci eşinden çocuğu dünyaya gelmemiştir. Ondan sonra da bir daha evlenmemiştir. Fransa’da geçinmeye imkân bulamayan Naime Sultan, zevcinin memleketi olan Arnavutluk’un başkenti Tiran’a taşınmıştır. Eşinin İşkodra’daki arazileriyle geçinmeye çalışsa da birçoğuna komünist Enver Hoca rejimi tarafından el konulmuştur. Dahası, evinin de elinden alınıp sokağa atıldığı rivayetleri vardır. Ardından patlak veren İtalyan ve Alman işgali, her şeyi daha da altüst etmiştir. En kötüsü de Naime Sultan, 1943 senesinde bir Nazi toplama kampına götürülmüştür. Çamur ve pislik içindeki kampta ağır bir hastalığa tutulmuştur. Büyük acılar, sıkıntılar, yokluklar ve yalnızlık içerisinde yaşam mücadelesi verirken, İkinci Dünya Savaşı’nın tüm şiddetiyle sürdüğü yıllarda, hayata veda etmiştir. Vefat tarihi ve kabrinin nerede olduğu kesin olarak bilinmemektedir.

Kız kardeşi Ayşe Sultan’ın tarifine göre Naime Sultan, çok güzel bir hanım sultandı. Ufak tefek, çok nazik, fevkalade güzel yeşil-ela gözlü, ince uzun kaşlı, beyaz şeffaf tenli idi. Kaşları ve tipi babası Sultan Abdülhamid’e benzerdi. Kendisini pek çok defa gören Nedime Leyla Açba’ya göre de pek munis ve pek haluk bir sultan efendiydi. Halk arasında itibarı ve nüfuzu çoktu. Malumatlı olduğundan, sohbeti pek güzeldi. Özellikle piyano çaldığı vakit, dinleyenleri efsun ederdi. Bütün hal ve hareketi, hakiki bir sultan efendi olduğunu gösteriyordu. Terbiye abidesi demeye layık bir sultandı.