KUL OL, BİZE ALLAH YETER!..

Hak nefhası, bil bu canı; Kul ol, bize Allah yeter!.. Tut elinden gör zamanı; Kul ol, bize Allah yeter!.. Tefekkür et, her fıtratı; Olan, ölen mevcûdatı!.. Çöz, sende gör mu’cizâtı; Kul ol, bize Allah yeter!.. Gönül, gözden çek nikâbı; Oku, anla son kitabı!.. Duy “ne” diyor aşk erbâbı!.. Kul ol, bize Allah yeter!.. Cehd et, ara, bul Kâ’be’yi; Secdede gör mertebeyi!.. Tevekkül et, duy cezbeyi; Kul ol, bize Allah yeter!.. Ham, ne bilsin ehl-i hâli; Candan yakın Zü’l-Celâl’i?.. Var mı “Kul”un tek emsâli? Kul ol, bize Allah yeter!.. Tut “ipini”, Âdil’dir O; Gafûr, Gaffâr, Celîl’dir O; Duy, ne güzel Vekîl’dir O; Kul ol, bize Allah yeter!..