Küçük Öğretmen
Handan Hanım, mutfakta yemek pişiriyordu. Oturma odasından gelen sesleri duyunca tebessüm etti. Anlaşılan yeni öğretmenimiz öğrencisine ders anlatıyor dedi. Yalnız bu öğretmen küçük öğrencisi ise pek büyüktü. Kayınvalidesi, “Köyde okuyamadım, oysa okumayı çok isterdim.” deyince torunu defter ve kalemle babaannesinin yanına oturmuştu.
“Şimdi oku babaanne, geç değilki.” demişti.
Okuma yazma derslerine böylece başlamışlardı.Şerife:
- Babaanne bak şu şekil çizeceksin.
- Ah torunum benim çektiğim çizgiler olmuyor ki.
- Oluyor babaanne. Az bir şey yamuk oluyor, çizdikçe düzelecek.
Handan Hanım “Bu yaştan sonra bu heves. Takdire şayan doğrusu.” diye mırıldandı.
Birkaç gün çizgi çektiler. Olmayan çizgileri silip tekrar çizdiler. Sonunda Şerife:
- Yarın harfleri yazacağız babaanne.
İkisinin de mutlulukları gözlerinden okunuyordu. Babaannenin parmakları kalemi daha iyi kavrayıp tutunca harfler satırlara inci gibi dizilmeye başladı. İlk, bu olayı geçici bir heves gibi gören Handan Hanım kayınvalidesinin çat pat okumaya başladığını görünce çok şaşırdı. Kayınvalidesi gerçekten çok azimliydi. Şerife, babaannesiyle gurur duyuyordu. Babaannesi ise başarısının sebebini torunu görüyordu. Bir akşam oğluna ve gelinine:
- Bu yaşıma kadar okuma yazma öğrenmeyi çok istedim. İşten güçten fırsat bulup okuyamadım. Bu yaştan sonra da kafam almaz diye düşünüyordum.Kimse de beni okursun diye cesaretlendirmedi. Ta ki küçük öğretmenime kadar.
Gelini sordu:
- O da kim anne?
- Kim olacak Şerife. Ona çok şey borçluyum. Ömrüm boyunca okuma yazma bilmemenin sıkıntısını yaşadım. Şimdi içimde bir huzur var. Henüz zar zor okusam da çok mutluyum.
Bu sırada Şerife odaya girdi.
- Babaanne sana bir kitap getirdim. Bak iri yazılı.
Babaanne eline kitabı alıp:
- Tamam öğretmenim. Hemen okuyacağım. Yaşı küçük yüreği büyük canım öğretmenim. Seni çok seviyorum.
Emine Yılmaz DERECİ
YazarAylardan mayıstı. Bence yılın en güzel ayı. Tabiat yeniden canlanmıştı sanki. Ağaçlar yeşermiş, rengârenk çiçekler gözümüzü okşuyordu. Kış uykusundan uyanan hayvanlar hayata merhaba deyip rızıklarının...
Yazar: Sırrı ER
İnebolu’ya bağlı Üçlüce köyünde doğdum, büyüdüm. Köyümüzde yardımlaşmak, birlik ve beraberlik içinde zorlukları aşmak gelenek hâline gelmişti. İmeceye katılmayı her köylü kendine vazife bilirdi. Bunu ...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Allahu Teâlâ kâinatı yaratırken ağaçları toprağa, balıkları denize, yıldızları ve gezegenleri güneşin etrafına yerleştirmiş ve onlara emanet etmiştir. Bütün nimetleri emrine verdiği insanı da bu dünya...
Yazar: Esra Elif ŞAHİN
Ramazan ayında bin bir bereketDuadır verene iftar yemeğiAkşam ezanına başlar hareketŞifadır verene iftar yemeğiMisafirler doyar, güler yüzümüzAllah'a çok şükür olur sözümüzİyilikte yarış bizim özümüzS...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ