Issız Köy
Otobüs yolculuğundan sıkılan Mehmet annesine arada bir;
-Anne köyde yavru kediler, köpekler var dimi?
-Olmaz mı?Evcil hayvanların hepsi var.
On beş yıldır köyüne uğramamış olan Meryem Hanım, oğluna kısa kısa cevaplar veriyor, anne babasına kavuşacak olmanın heyecanını yaşıyordu. Nihayet otobüsten inip bir taksiye bindiler. Mehmet’in gözleri bağları, bahçeleri tarıyor, evcil hayvan görmek umuduyla yanıp tutuşuyordu.
-Anne, at, eşek de vardır dimi?
-Vardır yavrum. Rahmetli dedemin de bir katırı vardı.
Kısa bir yolculuktan sonra taksi, iki katlı ahşap bir evin önünde durdu. Ev kırmızı beyaz boyası ile göz dolduruyordu. Gelenler, bekleyenler tarafından sıcak bir şekilde karşılandı. Sevinçleri görülmeğe değerdi. Yemekler yenilip, biraz dinlenildikten sonra Mehmet dedesine sordu;
-Dedeciğim, tavuklar, civcivler nerede? Hani köpekler. Bu köyde köpek yok mu?
-Yok maalesef!
-İnek de mi yok?
-Yok!
-Ya kedi?..
Dedesi cevap vermedi. Her verdiği cevap Mehmet’te bir şok etkisi yaratıyordu çünkü. Meryem Hanım;
-Baba, bu köyün hayvanları nerede?
-Kızım, kışın köyde bir Allah’ın kulu kalmıyor. Artık bu köye mayısta gelir, kasımda İstanbul’a gider olduk. Evcil hayvan beslesek bu bizim için sorun oluyor. Bırakacak insan bulamıyoruz. Yanımızda da büyük şehre götüremiyoruz. O yüzden kimse dört beş ay kalacağı bu köyde hayvan beslemiyor. Yabanî hayvan çok etrafta… Onlarla avunun….
Bu sözler üzerine bir şok da Meryem Hanım yaşamıştı. Köyde on beş gün kaldılar. İstanbul’a döndüklerinde sabaha karşı ezanlar okunuyordu. Sonrasında hava aydınlanırken martıların, kargaların sesleri ortalığa yayıldı. Köpek ve kedilerin sesleri sokaktan evlerine kadar geliyordu. Arada kumrular, serçeler ötüyor, ağaç dallarında oynaşıyorlardı. Meryem Hanım oğluna;
-Şehir ne güzel ne canlı. On beş gün köyde boğuldum adeta. Bu dünya bitkileriyle, hayvanlarıyla, insanlarıyla güzel. Ey güzel İstanbul, çok güzelsin…
Mehmet;
-Bu şehri çok seviyorum anne!
Emine Yılmaz DERECİ
YazarKar taneleri dört bir yanı beyaza boyuyordu. Kara kış yüzünü açıktan açığa göstermeye başlamıştı. Etrafta büyük bir sessizlik vardı. İki kuş gün boyu yiyecek aramışlar fakat bulamamışlardı. Bir evin s...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Yusuf her sene bahar günlerinde Çanakkale Şehitliği’ni ziyarete geliyordu. Fatihalar okuyup dualar ediyordu.Bu sefer Yusuf oğlu Can ve yeğeni Cemil’i de Çanakkale Şehitliği’ne ziyarete getirmişti.&nbs...
Yazar: Mustafa AKGÜN
Adam çalar saatin tiz sesiyle yataktan fırladı. Yüzüne buz gibi bir su çarptı. Aynaya baktı. Birilerini mutlu etmek için harika bir gün, dedi.Dilini yakacak kadar kaynamış olan sütü içerken, yapılacak...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT
Bilge Leylek yuvasından etrafı seyrediyordu. Köyün içinden koşa koşa giden çocuğa baktı. Çocuk hem koşuyor hem de coşkuyla bağırıyordu;- Yaşasın İstanbul’a gidiyorum, duyun ağaçlar, duyun kuşlar, duyu...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ