Issız Köy
Otobüs yolculuğundan sıkılan Mehmet annesine arada bir;
-Anne köyde yavru kediler, köpekler var dimi?
-Olmaz mı?Evcil hayvanların hepsi var.
On beş yıldır köyüne uğramamış olan Meryem Hanım, oğluna kısa kısa cevaplar veriyor, anne babasına kavuşacak olmanın heyecanını yaşıyordu. Nihayet otobüsten inip bir taksiye bindiler. Mehmet’in gözleri bağları, bahçeleri tarıyor, evcil hayvan görmek umuduyla yanıp tutuşuyordu.
-Anne, at, eşek de vardır dimi?
-Vardır yavrum. Rahmetli dedemin de bir katırı vardı.
Kısa bir yolculuktan sonra taksi, iki katlı ahşap bir evin önünde durdu. Ev kırmızı beyaz boyası ile göz dolduruyordu. Gelenler, bekleyenler tarafından sıcak bir şekilde karşılandı. Sevinçleri görülmeğe değerdi. Yemekler yenilip, biraz dinlenildikten sonra Mehmet dedesine sordu;
-Dedeciğim, tavuklar, civcivler nerede? Hani köpekler. Bu köyde köpek yok mu?
-Yok maalesef!
-İnek de mi yok?
-Yok!
-Ya kedi?..
Dedesi cevap vermedi. Her verdiği cevap Mehmet’te bir şok etkisi yaratıyordu çünkü. Meryem Hanım;
-Baba, bu köyün hayvanları nerede?
-Kızım, kışın köyde bir Allah’ın kulu kalmıyor. Artık bu köye mayısta gelir, kasımda İstanbul’a gider olduk. Evcil hayvan beslesek bu bizim için sorun oluyor. Bırakacak insan bulamıyoruz. Yanımızda da büyük şehre götüremiyoruz. O yüzden kimse dört beş ay kalacağı bu köyde hayvan beslemiyor. Yabanî hayvan çok etrafta… Onlarla avunun….
Bu sözler üzerine bir şok da Meryem Hanım yaşamıştı. Köyde on beş gün kaldılar. İstanbul’a döndüklerinde sabaha karşı ezanlar okunuyordu. Sonrasında hava aydınlanırken martıların, kargaların sesleri ortalığa yayıldı. Köpek ve kedilerin sesleri sokaktan evlerine kadar geliyordu. Arada kumrular, serçeler ötüyor, ağaç dallarında oynaşıyorlardı. Meryem Hanım oğluna;
-Şehir ne güzel ne canlı. On beş gün köyde boğuldum adeta. Bu dünya bitkileriyle, hayvanlarıyla, insanlarıyla güzel. Ey güzel İstanbul, çok güzelsin…
Mehmet;
-Bu şehri çok seviyorum anne!
Emine Yılmaz DERECİ
YazarDedemlerin bizi ziyaretinin ikinci günüydü. Dedem her fırsatta Peygamberimiz’i anlatmaya devam ediyordu. Hadislerin, Peygamberimiz’in sözleri, sünnetleri ise yaptıkları olduğunu hemen kavramıştım. Pey...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Onu ilk görüşümde sevmiştim. O anı şimdi hatırlıyorum da babamın elinde, yeşil bir kafesin içinde eve gelmişti. Tüneğin üstünde hareketsiz duruyordu.Sarı tüyleri hafif kabarıktı. Minik siyah gözleriyl...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Aliş, Tombiş Tavşan’ıBir tuzaktan kurtarmış,Artık aralarındaKardeşlik bağı varmış.Hep beraber oynayıpHep beraber gülmüşler,Yaşamanın tadınıKardeşlikte bulmuşlar.En güzel havuçlarıTombiş, dostuna vermi...
Şair: Bestami YAZGAN
Çoban Ali, köyün sığır ve küçükbaş hayvanlarını otlatır, geçimini çobanlıktan sağlardı. Her gün hayvanları köye uzak çayırlıklara götürürdü. Akşam karnı doyan hayvanlarla köye dönerdi. Her...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ