Hikmeti İlahi

Tohum koymuş meyvesinin özüne

Ağaçları çekirdeğe saklamış

Âlemleri ol Resulün yüzüne

Halk eyleyip, nuru ile paklamış

Arzı dünya döner ismin anarken

Leylü nehar aşkı celil yanarken

Zalim nefis imtihanla sınarken

Rabbim bizi rahmetiyle aklamış

Rüzgâr verir bulutları ağdırır

Merhametle yere yağmur yağdırır

Kudretinden arza boyun eğdirir

Âlemleri içten içe eklemiş

Her âdeme ömür vermiş yaşaya

Ne erine bakar, nede paşaya

Günahı sevabı yazar köşeye

Tevbe kapısında, durup beklemiş

Balığa can vermiş, hayatı da su

Şeytan azdırarak kuruyor pusu

Her canlı tadacak ölüm korkusu

Bazen yürek çarpmış, bazen teklemiş

Yerde karıncayı yürüten Hüdâ

Eylesin günahtan bizleri cüda

Uyarır yatarken derin uykuda

Kulluğun şerefini bize yüklemiş

Hilkati’yim derki gelmişim fani

Önceden gelenler nerdeler hani

Ecel vakti gelir verirsin canı

Azrail’e emir, verip yoklamış