ÇELEBİ MEHMED’İN EŞİ, II. MURAD’IN ANNESİ EMİNE HATUN

Sultan Çelebi Mehmed’in zevcesi, Sultan II. Murad’ın validesi, Fatih Sultan Mehmed’in de babaannesidir. Dulkadiroğulları Beyliği’nin beşinci beyi olan Zülkadiroğlu Nâsıre’d-Dîn Muhammed Bey’in kızıdır. Bazı kaynaklarda Dulkadiroğlu Süli/Selvi veya Süleyman Bey’in kızı olduğu da zikredilmektedir. 1389’da Maraş ya da Elbistan’da doğduğu rivayet edilmektedir. Bostanzade Yahya Efendi onun için “Dulkadiroğulularının yıldız kadar temiz ve lekesiz bir kızıydı.” diyerek güzelliğine ve asaletine dikkat çekmiştir. Çelebi Mehmed ile 1403 yılında evlendi. Evlilik hadisesini İdris-i Bitlisî, Heşt Bihişt/Yeni Cennet adlı eserinde anlatmıştır. Dulkadir Beyi’nin, Çelebi Mehmed’e kızıyla evlenmesi teklifinde bulunduğunu, Sultan’ın da bunu kabul ettiğini belirtmiştir. Çelebi Mehmed, kayınpederinden aldığı yardımla Rumeli’ye çıkıp kardeşi Musa Çelebi’yi mağlup etmiş ve tek başına Osmanlı tahtına oturmuştur. Fetret Dönemi’nin bunalımlı yıllarında Çelebi Mehmed’in en büyük destekçilerinden biri de Emine Hatun olmuştur. 1403 ya da 1404 yılında Şehzade (II.) Murad’ı, Amasya’da dünyaya getirdi. Evliliğinin ilk yılları Amasya’da geçti. Fetret Devri’nin hüküm sürdüğü 1410’da zevcesi Çelebi Mehmed ve şehzadesi Murad ile birlikte Bursa’ya geldi. Fetret Dönemi’nin sona ermesiyle de 1413’te başşehir Edirne’ye yerleşti. Burada Şehzade Murad’ın eğitimiyle yakından ilgilendi. Amasya ve Bursa’da yarım kalan eğitimini tamamlattı. Saray kadınları ve devrin ünlü hocalarından da yardım alarak şehzadesini tam bir İslâmî terbiye ile yetiştirdi. Ünlü din bilgini İbn Arabşah’tan ve Emir Sultan’dan din dersleri aldırdı. Şehzade Murad’a küçük yaşlardan itibaren Allah’a dua etmeyi ve namaz kılmayı çok sevdirdi. Çelebi Mehmed ile 16 yıl evli kaldıktan sonra, eşinin vefatından iki yıl önce 1419 yılında, genç yaşta (30) dünyadan ayrıldı. Kabrinin Bursa’daki ilk Osmanlı türbelerinden birinde olduğu tahmin edilmektedir. 1.Murad’dan başka diğer erkek çocuklarının isimleri şöyledir: Mustafa Çelebi, Ahmed, Yusuf, Mahmud. Kız çocuklarının isimleri ise Fatma ve Selçuk Hatun’dur.

Kaynakça:

Mehmed Neşrî, Kitâb-ı Cihan-Nüma, C.II, Hazırlayanlar: M. Altay Köymen ve F. Reşit Unat, Ankara, 1995, s. 445. İdris-i Bitlisi, Heşt Bihişt, C. II, Hazırlayanlar: M. Karataş, S. Kaya, Y. Baş, Ankara, (Tarihsiz), s. 216-254. Hoca Sadettin Efendi, Tacü’t-Tevarih, C. II, Hazırlayan: İ. Parmaksızoğlu, Ankara, 1992, s. 22. Ahmet Şimşirgil, Valide Sultanlar ve Harem Osmanlı’nın Sır Dünyası, İstanbul, 2014, s. 103-104. İbrahim Pazan, Padişahın Anneleri Valideleriyle Valide Sultanlar, İstanbul, 2007, s. 50. Çağatay Uluçay, Padişahın Kadınları ve Kızları, TTK Yay., Ankara, 1992, s. 40. Mehibe Şahbaz, “Osmanlı Sarayındaki Dulkadirli Hatunlar”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 37, Aralık 2016, s. 410-415.

Zühal ÇOLAK

Yazar