Ben Gazzeli Bir Anneyim
Ben Gazzeli bir anneyim.
Adım Rima.
Sosyal medyadan çok iyi tanırsınız beni.
Yedi milyar takipçim var.
Her ne kadar yüzümü her gün görseniz de,
Sesimi hâlâ duymayan çok insan var.
Ey dünya kadınları!
Soruyorsunuz hep,
“Orada hayat nasıl?”
“Günleriniz nasıl geçer?”
Anlatayım o vakit.
Bir de benden dinleyin:
Beni, bizi, Filistin’i.
Aslına bakarsanız,
Sizin kadar zorlu geçmez günümüz.
Ve sizinki kadar ağır değil yükümüz.
Mesela…
Kuş tüyü yataklardan kalkıp işe gitmek zor geliyormuş sizlere.
Bizim öyle bir derdimiz yok.
Ne kalkacak sıcacık bir yatağımız
Ne de gidecek bir işimiz var.
Alarm kurmaya da gerek kalmıyor tabii.
Uyandırma işini bombalar çok iyi yapıyor.
Çocuklarımız…
Hiç yaramazlık yapmıyor,
Barış çağrısı yok. Kardeş kavgası hiç yok.
Okula gönder, ödevlerle uğraş, servise bindir derdi yok.
Her yerden oyuncak, kalem, silgi toplamıyoruz.
Çünkü onlar çoktan mezun oldu.
Kanatlanıp yuvadan uçalı çok oldu.
Söylenerek yaptığınız ev temizliği,
Yıkamaktan bıktığınız çamaşır, bulaşık işleri ,
Paspas rengini fayansla uydurmak,
Yemek takımlarının
Çatal bıçakla uyumu,
“Komşu gününe kaç çeşit yapsam?” gibi dertlerimiz de yok.
Duydum ki,
Ay ışığından yıpranan cildinize
Hangi kremi kullanacağınıza karar vermekte zorlanıyormuşsunuz.
Bizim öyle cilt bakımı,
Makyaj gibi dertlerimiz de yok.
Suratımıza sinen toz,
Pudra gibi örtüyor her izi, her sızıyı,
Hatta hüznü bile.
Saçlarımız zifir karasıydı bir zamanlar.
Beyaza boyatalı çok oldu.
Yağmur suyla yıkar, rüzgârla tararız.
Buram buram hasret kokar.
Ve erkekleriniz:
Doğum gününü unutanlar,
Yıldönümünde çiçek almayanlar,
Kaba davrananlar mı dersiniz?
Biliyor musunuz,
Buradaki kadınların çoğu kocasız,
Anneler oğulsuz,
Kızlar ağabeysiz.
Dedim ya,
Sizin kadar zorlu geçmez günümüz.
Ve sizinki kadar ağır değil yükümüz.
Dünyanın en zengin insanlarıyız biz.
Elde avuçta olan bir kutlu davamız var,
Bir de bitmek tükenmek bilmeyen inancımız.
Bakmayın sesimin titrediğine,
Ağlamıyorum.
Biz her gün toplaşır,
Özgürlük şarkıları söyleriz avaz avaz.
Yorgunluğum ondandır.
Bakmayın gözyaşlarımın sel olup aktığına, ağlamıyorum.
Bombalanan şehirlerden yükselen duman
Kaçtı gözüme.
Ve şimdi,
Bizi merak eden,
Hâlimizi hatırımızı soran herkese
Selam ederiz.
Haydi,
Kalın sağlıcakla.
Dertlerinize kolaylık,
Çektiğiniz çilelere sabır,
Yüreğinize ferahlık dilerim.
Gülşen CANPOLAT
Yazar
Aile, huzurun ve sükûnetin derinden hissedildiği güvenli bir liman gibidir. Ancak, zaman zaman aile içerisinde stresli ve zorlayıcı dönemlerle karşılaşmak kaçınılmaz olabilir. Ekonomik sıkıntılar, ile...
Yazar: Gülşen CANPOLAT
“Sosyal medyada gördüğünüz o mutlu aile tabloları var ya…”Eşine övgüler yağdıranlar, ailece ne kadar mutlu olduklarını her gün dile getirenler, kahkaha dolu pozlar paylaşanlar… Bir an durup “Neden ben...
Yazar: Gülşen CANPOLAT
Bazı zincirler gözle görülmez. Sessiz ve sinsi bir şekilde, tıpkı bir sarmaşık gibi sarar hayatımızı. Buna en güzel örnek, başta telefon olmak üzere, tüm dijital aygıtlar diyebiliriz. El telefona gide...
Yazar: Gülşen CANPOLAT
Aile, çocukların hayatı tanımaya başladığı ilk ve en etkili okuldur. Çocuk, dünyayı anlamaya çalışırken gözlerini en çok annesi ve babasına diker; onları izler, sözlerini dinler ve davranışlarını örne...
Yazar: Gülşen CANPOLAT