Çiftçilere Tarım Âletleri Temin Eden Vakıf

Vakfın Adı: Hattab bin Mehmed Hattab bin Sahib Ahmed Vakfı

Kurucunun Lakabı: Ahmed bin Rahat el Hattab

Kurulduğu Yer: Sivas

Kuruluş Tarihi: 1215 H. (1701 IH.)

İhtiyar çiftçi o sabah da düşünceliydi. Tarlayı sürecek öküzün teki yoktu. Gelininin hastalığı için satmak zorunda kalmıştı. Kasabaya gidecek, hayvan pazarını gezip dolaşacaktı. Ahmet de dedesiyle gitmek için çok ağlamıştı ama dedesi “kasaba uzak" diye onu götürmedi.

Akşamüstüydü... Küçük Ahmet soluk soluğa kilerdeki annesine koşmuştu.

-Anne, anne... Gördün mü? Dedem kocaman bir öküz almış. Koskocaman.

Bu sözle birlikte evdeki herkes bahçeye fırladı. Gerçekten de Ahmet'in dedesi koca öküzü zabtetmeye çalışıyor, bir yandan da evdekilere talimat yağdırıyordu.

Hane halkı “maşallah” diye diye öküzü ahıra götürürken, bir taraftan da soruyorlardı;

-Bu kadar semiz bir hayvanı nasıl alabildin?

-Anlatacağım. Anlatacağım. Allah yardım etti... Anlatacağım...

Hayvanı ahıra bağladıktan sonra terini silen dede, yorgun ama mutlu bir şekilde sekiye oturdu. Merak içindeki ailesine, biraz soluklanıp, anlatmaya başladı:

-Allah Hattab bin Mehmed Efendi’den razı olsun.

-O da kim?

-Nasıl anlatsam bilmiyorum. Bu muhterem insan bir vakıf kurmuş. Şu gördüğün Sivas çevresinde ne kadar çiftçi varsa, ne kadar ziraatla uğraşan varsa, ihtiyacı olup da alamayan herkese ziraat âlet ve edevatını, ayrıca çift sürmek için öküzünü alıp veriyorlar.

-Allah Allah...

-Pazarda dolaşıyor, celeplere yalvarıyordum; “Çiftim yarım kaldı. Tam param da yok. Bana bir yardım edeniniz olur mu? Elimdekini vereyim. Kalanını da kazandıkça ödeyeyim diye... Çiftten çubuktan kalmayayım.”

-Eee?

-O anda yanıma biri yaklaştı. “Gel seni bir yere götüreceğim.” dedi. Gide gide vardık ki bu vakfın yeriymiş. Benim ihtiyaç sahibi bir çiftçi olduğumu öğrenmişler, ismimi aldılar. Sordular. Eğer saban lazım olsaydı onu da vereceklerdi. “Bana sadece öküz lazım.” dedim. En beğendiğim öküzü alıp bana hibe etti vakıf. Allah onlardan razı olsun.

Sivas'ta Hicrî 1215/Miladî 1701 yılında kurulan bu vakıf Osmanlı toplumunda yardımseverliğin ve dayanışmanın ne kadar ileri seviyede olduğunun güzel bir örneğiydi.