Uçarı Çocuk
“Ortalıkta kimse yokken şu kutuyu kapının önünden alıvereyim.” dedi kıvırcık saçlı uçarı çocuk. Evlerinin önünde duran büyük karton kutuyu aceleyle odasına götürdü. Yağmur yağmak üzereydi. Kutu ıslanmamalıydı...
Uçarı çocuk okula gitmediği günlerde odasında biriktirdiği, annesinin çer çöp olarak adlandırdığı, çok kıymetli eşyalarla çeşitli makineler yapardı. Hayata sımsıkı tutunmasının sebebi bu makinelerdi. Hayata tutunmak güzeldi. Tutunmayı bilene ve hayatı güzelleştirene...
Birkaç gün önce annesiyle babasını Ramazan’ın gelişi hakkında konuşurlarken duymuştu. Küçük kardeşine Ramazan ve oruç hakkında bir şeyler anlatıyorlardı. Babasının kurduğu bir cümle uçarı çocuğun aklında parlak bir yıldız gibi asılı kaldı. “Oruç Allah’a yaklaşmaktır.” İşte tam da bu parlak yıldızın, anlayın yani canım, cümlenin anlamını çözmek için aklına gelen makineyi yapmalıydı...
Odasındaki kutuyu önceden çizdiği plana göre kesmeye başladı. Bir yandan da annesinin hazırladığı ballı muzlu sütü içiyor ve yakında başlayacak olan Ramazan’ın getireceği güzellikleri hayal ediyordu.
Kutunun kapaklarından birini kapı haline getirmişti. Kenarda tuttuğu minik, kubbe şeklindeki ışığı kapının içine taktı. Tavan olarak tasarladığı kısmı da karar verdiği gibi boyayarak makineyi tamamladı. Evet, bitmişti. Ve her şey harika görünüyordu. Artık son model zaman makinesiyle “Oruç” gezegenine giderek Allah’a daha çok yaklaşacaktı!
Hemen evdekilerin yanına koşarak makinesini anlatmaya başladı. Kardeşi heyecanla “Abi, hadi hemen gidelim!” diye zıplarken herkes gülüşüyordu.
Uçarı çocuk kardeşini de alıp makinesine bindi. Gözlerini kapattılar. Kardeşine orucun ve Allah’ın güzelliklerini anlatmaya başladı çocuk. Kısa süre sonra kardeşi Oruç gezegenine varamadan uyuyakalmıştı. Çocuk da kutudan çıkmaya üşendi ve oracıkta uykuya daldı.
Annelerinin sesiyle uyandılar. Haydi, bakalım Ramazan Astronotları, sahur vakti!
İki kardeş uykulu gözlerle mutfağa doğru yürürken ve Ramazan’ın ilk sahur sofrası kurulmuşken; çocuklar zaman makinesinin nasıl da çabucak işe yaradığını fark etmemişlerdi bile. Oruç güzeldi, Ramazan güzel...
Seda BAYRAK DURGUT
YazarRamazan...Büyüklerimizin “Nerde o eski Ramazanlar?” diyerek nemli gözler vetitreyen sesleriyle özlemini duyduğu Ramazanlar...Biz çocukların ise birçok heyecanı beraber yaşadığımız huzur ve rahmet ikli...
Yazar: Esra Elif ŞAHİN
Çocuk sahildeki kumlarla oynuyordu. Şapkasını çıkardı. Güneşe karşı hassasiyeti vardı. Şapkasını çıkarmamalıydı. Denizden bir avuç su alıp yüzüne çarptı. Az önce şapkasını asla çıkarmamasını sıkı sıkı...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT
Yerinden kalktı aslan.Bulutlara baktı.Etrafındaki hayvanlara baktı sonra.Tavşan, kapkara olmuş havuçlarla bakışıyordu bir kulağı bükük.Köstebek, delik deşik olmuş toprağın üzerinde yürüyordu hüzünle.K...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT
Adam çalar saatin tiz sesiyle yataktan fırladı. Yüzüne buz gibi bir su çarptı. Aynaya baktı. Birilerini mutlu etmek için harika bir gün, dedi.Dilini yakacak kadar kaynamış olan sütü içerken, yapılacak...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT