Irmak
Yaz tatilimiz köyde geçiyor. Doğayla iç içe olmak bana huzur veriyor. Dedem ve babaannemden bu zaman zarfında çok şey öğrendik. Eski insanların yaşam şekillerini yerinde görmek, geçmişte onların ne zorluklarla mücadele ettiklerini bilmek bizim dünyamıza çok şey katıyor. Özellikle israf konusunda ki sert tutumlarını şimdi daha iyi anlıyorum. Dedemle bir gün ırmak kenarında gezerken onun bize söylediği şu sözler hiç aklımdan çıkmıyor.
- Torunlarım, su ne güzel akıyor değil mi?
- Evet dedeciğim!
- Suyumuzu, toprağımızı, havamızı korumak bizlerin vazifesi. Bizlere verilen bu güzel nimetleri israf etmeden yerinde kullanmalıyız. Yüce Yaradan “Yiyiniz içiniz, fakat israf etmeyiniz. Zira Allah israf edenleri sevmez.” buyurmuştur. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de, “Abdestinizi dere kenarında alıyor olsanız bile suyu israf etmeyiniz.” buyurmuşlardır. Dinimiz bize israfı yasaklıyor. Yaratılan her canlının yaşama hakkına sahip çıkmamızı, onları sevip saymamızı onları korumamızı bizlere bildiriyor. Sizlerin de üzerinize düşeni yapacağınıza eminim!..
- Elbette dedeciğim.
Kardeşim Enes ile ben ırmağın akışını bir süre seyrettik. Arada kulağımıza kurbağa sesleri geliyordu. Uzun otların arasına saklanıp oradan bizi izlediklerine emindim. Çünkü vırakvırak çıkan seslerin sahiplerini bir türlü göremiyordum. Soğuk, buz gibi suyun içine ayaklarımı değdiğimde ürperdim. Bir ara ırmakta balık var mı diye göz gezdirdim.
Eskiden bu ırmağa yüzmeye ve balık tutmaya geldiklerini dedem anlatmıştı. Şimdilerde ırmağın suyu azalmış, içindeki balıklarda kaybolmuş. Buna üzülmedim desem yalan olur. O an çeşit çeşit, renk renk balıklarla bu suyun içinde yakalamaca oynamak ne güzel oluyordu diye düşündüm. Tabi yüzmeyi bizler daha yeni öğrendiğimizden dolayı bu oyunun galibi doğuştan yüzücü olan balıklar olurdu. Bu hayalimden Enes’e de bahsettim. Gülüştük. Bir süre ikimiz ırmağın içinde koşup durduk.
Orada fazla oyalanmayıp eski harman ve samanlıkların bulunduğu yere geldik. Samanlıkların tahtaları çürümüş, sarmaşıklar etraflarını sarmış durumdaydı. Harmanlarda da diz boyu çeşitli otlar büyümüştü. O gün dedem harman anılarını anlatırken yüzüne tatlı bir tebessüm yayıldı.
- Ekin destelerini harmana saçar, gün boyu öküzlerle düven üstünde harmanda döner dururduk. Buğday başaklardan ayrılıp, harmanın zemininde toplanınca üste kalan samanı samanlığa koyardık. Sonra tınaz savururduk. Saman tanelerinden ayrılan buğdayı ambara taşırdık. Yıkar, kurutur, değirmende öğütürdük. Un olunca da babaannen bize fırında güzel ekmekler pişirirdi. O ekmeklerin lezzeti hala damağımda…
Sevgi ile yapılan her iş güzel sonuçlar doğuruyordu. Ben dedemin anlattıklarından bunları çıkardım. Ellerine geçen az bir kazançla hayatta mutlu olmayı başaran nadir insanlardan biriydi kendisi.
Emine Yılmaz DERECİ
YazarBugün annem pişirdiği yemeklerden bir miktar saklama kaplarına koydu.Onları da bir poşetin içine yerleştirirken bana,-Bunları Zehra Teyze’ye götüreceğim.-Bende seninle geleyim anne.Zehra Teyze’yi çok ...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Az gittim uz gittim dere tepe düz gittim. Saygıyı sevgiyi rehber edinip ak satırlara kelimeler beledim. Meledi tavuklar, miyavladı filler. Havladı serçeler. İnanın, inanmayın, sözlerime kanmayın...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Meşe ağacı her sabah olduğu gibi güneşin doğuşunu kalın dallarıyla, yeşil yapraklarıyla, yaşama sevinci içinde seyretti. Huzur doluydu. Köklerinin aralarında yaşayan karıncalara, gövdesini delip...
Yazar: Emine Yılmaz DERECİ
Toplum içerisinde yaşarken insanlar; herkese “merhaba” der, herkese selam verir ama samimi oldukları, arkadaşlık bağı kurdukları dostlarıyla ayrı bir iletişim bağı kurarlar. Dostluk kurulan gönüller b...
Yazar: Editör