Hikâye: Ekmek
Annesinin yanağına bir öpücük kondurdu. Uyandırmaya kıyamadı. Odadan çıktı.
Mutfağa girdiğinde mis gibi kokularla karşılaşmak isterdi ama annesi uyuduğu için bu mümkün olamazdı. Öğle vakti daha yeni geçmişken ne uykusuydu bu böyle?! Karnı da çok acıkmıştı. Etrafta yiyecek bir şeyler aradı ama bulamadı.
“İyisi mi şu tazecik ekmeğin ucundan koparayım azıcık.” diyerek ekmeğin ucunu, neredeyse çiğnemeden, midesine indirdi.
“Ben neden bunu güzelce dilimlemiyorum ki?” diye sordu kendi kendine. Hatta “Ben neden bunu güzelce dilimledikten sonra üstüne çikolatayla kalp çizmiyorum anneciğime?” diye sorusuna devam etti çocuk.
Dikkatlice ekmeği dilimledikten sonra çikolata kavanozunun kapağını açtı. Önce burnuna götürdü. Çikolata kokusu içini açardı hep. Sonra küçük kalpler çizdi kaşıkla ekmeklerin üstüne. Annesi ve kendisi için ikişer dilimi hazır ettikten sonra “Soğuk birer bardak süt iyi gider bu çikolatalı ekmekçiklerle.” diye düşündü.
Dolaptan sütü çıkardı, çekmeceden bardakları. Sütün beyazlığı ve soğukluğu çocuğu daha da acıktırmıştı. “Annem uyanmazsa dayanamayıp hepsini ben yiyip içeceğim bunların.” diye düşünüp gülümsedi kendi kendine. Tam da bu sırada geldi annesi mutfağa. “Neler oluyor burada?” dedi kocaman açılmış ağzıyla.
Çocuk elinde süt bardağıyla kalakalmıştı. Ama annesi onu kucaklayıp ekmeklerin olduğu masanın yanına oturttu. “Senin kalbinin bu ekmeklerden daha tatlı, bu sütten daha beyaz olduğunu nasıl kanıtlayabilirim acaba?” dedi. Çocuk kocaman açılmış kara gözleriyle sarıldı ve fısıldadı annesine:
“Ekmekleri yiyip sütleri içtikten sonra birlikte parka gidip en güzel papatyayı bulma yarışması yaparak. Ve en güzelini hiçbir zaman bulamayarak canım annem. Çünkü en güzel, en tatlı, en beyaz papatya her zaman benim kalbimin ortasında!..”
Seda BAYRAK DURGUT
YazarÇocuk soru işaretleriyle dolaşırdı. Bazen sırtında bazen omuzlarında, bazen paçalarında… Hep onlarlaydı. Soru işaretleri durmadan çocuğun kafasını karıştırırlardı.Çocuk bu durumdan şikayetçi değildi. ...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT
İnsanın sağlıklı gelişimi ve eğitimi için sevgiye ihtiyacı vardır.Nasıl ki yeme-içme ve hava insanın fiziksel varlığını sürdürebilmesi için lazımsa aynı şekilde manevî yani ruhî varlığının devamı için...
Yazar: Editör
Minik bir kediyim ben. Peki, minik bir kedi olmam insanların neden üzüldüğünü ya da sevindiğini anlamama engel mi sanıyorsunuz?Asla!Aksine insanlara yakın olmam onları daha iyi anlamam için bana müthi...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT
Annesi ve babasıyla deniz kenarında yaşayan sarı saçlı bir çocukla tanışmıştım. Annesi her gün masallar okurdu ona. Ben de uzaktan onları izlerdim. Okuduğu masallardan birindeki çocuk, kâğıda minik se...
Yazar: Seda BAYRAK DURGUT