GÜL BEYAZI! ..

Zaman güle dönüp cana değende;

Gülün gül nefesi kana değende;

Hilâl¸ iki büklüm başın eğende;

Bu aşk¸ aşk derdimi cana götürür! ..

Karan böyle karmış varlık harcımı.

Yedi gök kaplamış¸ gönül burcumu!

Ya Râb¸ sana olan bu can borcumu;

Bahtım senden almış¸ sana götürür! ..

Bir sıcak sevdâdır bu ışık¸ bu renk;

Benliğimi saran uhrevî âhenk! ..

En kutsal amacı yüklenen bu denk;

Beni günden almış¸ güne götürür! ..

Gönül ihrâm giymiş bir gül beyazı;

Sıyrılmış beninden eyler niyâzı! ..

Bir ömrün en içli¸ en derin hazzı;

Beni benden almış¸ bana götürür! ..

Hayretle kuşandım¸ aşkla donandım;

Elest sürgünüyüm kulca dayandım! ..

Ölüm korkusuyla kaç kez sınandım?

Beni her bir nefes¸ O’na götürür! ..

Bu aşk rıhtımında ne nişan¸ ne nam;

Hikmet deryasında yol almış ilhâm! ..

Sonsuz ufuklarda kaybolan akşam;

Ömrün esrârını¸ sona götürür! ..