ÇİÇEKLER VE ÇOCUKLAR

Çiçekler ve çocuklar birbirine ne kadar da benzerler. Her ikisi de parlak, safiyane ve çok güzeller. Onlar Yaratan’dan gelen rahmet hediyeleridir. Çiçekler çocukları, çocuklar da çiçekleri çok severler. Çünkü çiçekleri gönderenin kim olduğunu, bu işlerin nasıl bir hikmet tahtında yapıldığını o masum ruhları fark eder.

Çocuklar da çiçekler gibidir. İncitmemek gerek, dalından koparmamak, koklarken bile hor koklamamak gerek. Zaten onlar rayihasını bulunduğu ortama salar. Usulca fark etmek gerek. Çeşit çeşit, renk renk, koku koku yaratılmış çiçekler... Tıpkı çocuklar gibi. Her birine ayrı toprak, ayrı bakım, ayrı sulama biçimi gerek. Kimine güneş kimine serinlik gerek. Birine uyguladığınız bakımı bir diğerine uyguladığınızda onu soldurabilirsiniz. Çok dikkat etmek, özenmek gerek.

Çiçek büyütmek gibi çocuk büyütmek de sabır, emek ve itina ister. Sümbülleri, mor menekşeleri, leylâkları, siklamenleri yetiştirmek gibi…

Laleleri, papatyaları, karanfilleri, nergisleri, açelyaları, yaseminleri, zambakları büyütmek gibi. Emek, sevgi ve sabır olmayınca hem çiçekler hem çocuklar büyür mü, yeşerir mi, parlar mı hiç?

7 yıldır matematik öğretmenliği yapıyorum. Çiçek gibi öğrencilere sahip oldum bu süreçte. Meslek hayatımda her karakter ve her simayı bir çiçeğe benzetirim ve ona göre onları büyütmeye çalışırım. Nabza göre şerbet misali.

Mesela sınıfla kaynaşması açısından, normal ortaokulda okumayı tercih eden özel çocuklarımızı “gelincik çiçeği”ne benzetiyorum hep. Bir yaprağı düşse bile gelincik çiçeği soluyor, ölüyor ya… Aynı onlar gibi… Sahiplenilmeyince, kabul görmeyince solup gidiyorlar. O yüzden bana hüznü ve narinliği hatırlatan çiçektir gelincik çiçeği. İş ki o narinliğin kıymetini bilecek ellere düşmek. O zaman nasıl da nazlı nazlı salınıyorlar. Gelincik çiçeğinin tüm özelliklerini taşıyorlar. Bu çiçek nasıl evde değil de bahçede daha rahat yetişiyorsa bu yavrularımız da öyle. Toplumla kaynaşması, insanlarla iç içe olması gerek. Kabul olunmak istiyorlar, seve seve baş tacı etmek gerek. Onlar bizim nazlı çiçeklerimiz, özenle büyütmek gerek.

Nazlı nazlı demişken… Bir de çok nazlı, çok hassas ve kırılgan çocuklarımız var. “Küstüm çiçeğim” onlar benim. Hani bu çiçeğin yapraklarına dokunduğumuzda kapanır ya. Eğer onlar da o hassas noktalarını zedeleyecek bir durumla karşılaşırlarsa, aynı bu çiçek gibi, kendilerini çevreye kapatıyorlar. Sonra aç açabilirsen. O yüzden bu çiçeğe benzeyen yavrularımızın bakımı biraz daha hassas. Şefkatli bir dil, yumuşak bir üslup gerek. Çok sevmek, sevgini de hissettirmek gerek.

Biraz mizah katayım işin içine şimdi. Derslerde hep camdan dışarıyı izleyen çocuklarımızın hangi çiçeğe benzediğini tahmin ediyorsunuzdur. “Camgüzeli”dir onlar. Nasıl bu çiçek cam kenarında daha güzel yetişiyor, yayılarak büyüyorsa; bizim camgüzeli çocuklarımız da öyle. Çok sıcağı sevmeyen bu çiçekler, pardon çocuklar, rahat bir ortam istiyorlar. Kısacası onları yazın serin, kışın ılık kaloriferin dibini tercih ediyorken bulabilir hatta cama yapışmış vaziyette görebilirsiniz. Camdan dışarı gülerek hayallere dalarlar. Bir halleri var ki değmeyin keyiflerine.

Çok emek isteyen çocuklarımıza gelelim şimdi. Onları “orkide”ye benzetirim hep. Özel besinler vermek gerek, toprağını ağaç kabuğundan oluşturmak gerek, sulamasını bile özel yapmak gerek. Direkt saksının içine su dökemiyorsun. Bakımı biraz daha zahmetli ve farklı. Tarz ve biraz zor çocukları temsil ediyor benim için orkide. Bizi azıcık zorlasalar da bakımını yapıp da onu büyütünce, herkesten güzel, farklı ve gösterişli oluyorlar. Biraz emek, biraz sabır, biraz daha ilgi sadece...

Onları iyi tanımamız, istidat ve kabiliyeti noktasında ona uygun ortamı sağlayarak büyütmemiz gerek. Yaratıcı’nın en muhteşem hediyelerini besleyip ilahi izin dairesinde serpiltmek için bol sabır, bol emek, bol itina gerek.

Ve işin son kilit noktası; bol dua. Çünkü kendimizi parça parça etsek de eğer Rabb’imiz izin vermezse bir batman boyu dahi yol alamayız. Bütün kudret onun elinde. Bütün mülk ona ait. Biz onun müdavimi olarak bize verileni kemali şevk, üstün gayret ve şükür ile büyütmeye bakalım yeter. Gerisi Allahualem.