Şiir: Ey Nebi!

Çölde susuz güvercin, dağda yurtsuz maralım
Aşka aşık yüreğim, pek bahtsız bedeviyim
Suret- i hayal canda düşte bir kez göreyim
Gölgenin sütresinde sır olayım Ey Nebi!

Acem yurdunda ah u zar, viran gezmekteyim
Okyanusun dibinde yersiz yurtsuz serçeyim
Kuyularda ışıksız sırılsıklam köleyim
Harlanmış ateşlerde kül olayım Ey Nebi!

Ağaç dalında bülbül şevkle seni anarken
Sevdasından gül-i rana yaprak yaprak solarken
Takvimler birce birce libasları giyerken
Açmamış bahçelerde can vereyim Ey Nebi!

İlahi huzur arşın mücella ak gölgesi
Ateş-i aşk secdede inler maşukta sesi
Gökler, vahalar yokluk, kara zindan perdesi
Ahvalim çeşm-i giryan sellerdeyim Ey Nebi!

Dolunay çehre gören gök deli dîvânedir
Tozu toprağa katan küheylan pervanedir
Yare ulaşamayan sersefil viranedir
Nazlı İklim Sultanı, hiç olayım Ey Nebi!

Bir ıslık dolanır başımda, tarumar eder zaman
Asırlar evvelinden yazdı kalem Rabbi an
Kokuna hasret leylaklar mahcup el aman
Sensiz afaklar zehir, zakkumdayım Ey Nebi!

Ah bir alem-i aşk ki misk-i amber kokar
Her yağmur katresinde aşkın serinliği var
Candan öte cananın özlemi göğü yıkar
Yer gök her bir cenahta soruyorum Ey Nebi!

Fahr-i alem Efendim, enhar-ı aşkta yüzsem
Dilhanemi nehirler köpüğünde yıkasam
Can kokunu canıma elvan elvan damıtsam
Dar-u ukba evini arıyorum Ey Nebi!

Hani dağından düşmüş bir avuç kaya gibi
Hani kökünden kopmuş ince narin dal gibi
Hani kamıştan ayrı hüzün çökmüş ney gibi
Paramparça dağlanmış köz gibiyim Ey Nebi!

Ah her zerren efsunkar göğe kanat çırpan kuş
Sevgiliye sefergah seherlerde koş da coş
Ben kanatsız kelebek sen esir-i aşk pek hoş
Yandığım gökte mühür, nur sevdiğim Ey Nebi!

Savrulduğum çöllerden uzak düşmüşüm senden
Ah gözyaşım çağlayan olsa ne gelir elden
Harabe yollar viran sorarım seni kimden?
Aguşunu aç uçam, ah koşayım Ey Nebi!

Gülistanın son gülü, efendim, Nebiyallah
Menzil aşinadır yol, peygamber, Rasulullah
Beli bükülmüş zaman şahittir alimallah
Hakk’tan geliriz Hakk’a gideriz, Yâr, Eyvallah!