Şiir: Eden Bulur Gazeli

“Zulmetmeyin” buyurmuş, Peygamber-i Zîşan
“Zulme de uğramayın”, İlk İken Sona Kalan

“Hak zâlimi sevmez, dâimâ âdil olun
Mazlûmun feryâdıyla, titrer yer, gök, âsuman”

Alma mazlum âhını, yanına kalır sanma
Çıkar âheste beste, iner göklerden şahan

Hakkını, hukûkunu, izzet ve şerefini
Sonuna kadar korur, hiç pes etmez Müslüman

Hayırla anılmak mı, lânetler okunmak mı?
Bizleriz sevgiyi de, nefreti de kazanan


Hakkını alır denmiş, boynuzsuz olan koyun
Büyük Hesap Günü’nde boynuzlu koyunlardan


Âhirete inanan, safını doğru seçsin
Allah’tan korkan insan, kullarından utanan


Hâlık’ı sever isen, incitme ins ü cânı
Haccac zulümle, Ömer, adâletle anılan


“Ben de affetmem”, diyor, “kulla kul arasında”
“Helâlleşmek gerekir”, buyurmuş, Ulu Yezdan


Zulüm bir kul hakkıdır, belki de en büyüğü
Hadleri tanımamak, filin daldığı dükkân


Mazlumluğu seçerim, zulmeden olmaktansa
Kuvvetli mü’min tabiî, hayırlıdır zayıftan

Hakkullah’a riâyet, birinci vazîfemiz
Tekebbürlük yüzünden, ebedî mahrum şeytan

Güçlüyken zulmetmeyen, kendini frenleyen
Âdil yöneticiye, cennet vâdeder Kur’ân

Hor görme hemcinsini; öksüz, dul ve yetimi
Zincire vur nefsini, Büyük Cihad’ı kazan

Zulme rızâ zulümdür, küfre rızâ küfürdür
Gerçek kahraman odur; zâlime başkaldıran

Yerinde konuşmalı, yoksa susmalı, ancak
Haksızlık karşısında, dilsiz şeytandır susan

Küfür pâyidâr olur, zulüm pâyidâr olmaz
Doludur nicesiyle, tarih denilen orman


Ulülemre itaat, boyunların borcudur
Fitne uyandırmamak, âdil olduğu zaman


Adâlet mülke temel, mutlu olmaktır emel
Devlet onunla güzel, yoksa hâk ile yeksan


“Men dakka dukka” ya da “etme bulma dünyâsı”
Bir temâşâ aynası; dersler, ibretler sunan


Tecrübeyle sâbittir, Ziyâ Paşa şâhittir
Hikmet ona âittir, bir darbımesel olan:


“Zâlim yine bir zulme giriftâr olur âhir
Elbette olur ev yıkanın hânesi vîran”...