NİYAZ

Sen yılanın zehrine, dermanı saklayansın. Geceyi sabah eden, karayı aklayansın. Ne olur yüreklere derdi hüznü değdirme. Gariplerin boynunu, Kadir Mevla’m eğdirme. Viran olmuş kalpleri, vefasıza yıktırma. Dip köşede yatırıp, kapılara baktırma. Cümle öksüz yetimin sen derdini bana yaz. Bir ananın babanın, hasretliğidir ayaz. Sen Rahmansın Rahimsin, kulu bırakma darda. El ver düşene Mevla’m, dipsiz derin o yârda. Eller sana açılır, kudretin hürmetine. Afiyet ver sıhhat ver, Resul’ün ümmetine. Cananı can yanında, canı canan yanında. Ayırma hem dünyada hem de gönül hanında. Hayırla gelsin ölüm, kapımı çalacaksa Hazır kıl beni sana, bu vuslat olacaksa. Dert senden derman senden, türlü derdi sun ama. İmtihan dünyasında ailemle sınama. Umut kapılarından ümitsizce çevirme Kara haberle bizi, bir dağ gibi devirme Elbet senden gelmişiz, elbet bu dönüş sana. Kaynayan bir ihlâsı, azık eyle insana. Şafi sensin yarabbi, şifa bekleyen kula. Sen ki filiz verensin, kırılmış kuru dala. Ne bir çocuk ağlasın, ne de bir yürek yansın Sen rahmeti bol rabbim, yeri göğü duyansın Huzur bir muştu gibi kapımıza dayanan Kalp gözü açık olsun, Arif olsun uyanan