İLK KURBAN İLK CİNAYET VE KARGANIN KILAVUZLUĞU!

"İslâm'a göre¸ haksız yere bir kişinin kanını dökmek¸ bütün insanlığı öldürmek gibidir ve korkunç bir cinâyettir."

Kutsal Kitabımız¸ ilk kurban ve ilk cinayet olaylarının Hz. Âdem'in iki oğlu Hâbil ve Kâbil kardeşler üzerinden şöyle anlatır bizlere:

"Onlara Âdem'in iki oğlunun haberini gerçek olarak oku:

Hani her biri birer kurban sunmuşlardı¸ kurban birinden kabul edilmiş¸ ötekinden kabul edilmemişti.

Kurbanı kabul edilmeyen¸ kabul edilene: ‘Seni öldüreceğim.' demişti.

O da; ‘Allah¸ sâdece takvâ sahiplerinden kabul eder.' demişti.

‘And olsun¸ eğer sen beni öldürmek için bana elini uzatırsan¸ ben seni öldürmek için sana elimi uzatmam. Çünkü ben âlemlerin Rabb'inden korkarım!

Ben isterim ki sen¸ benim günahımı da¸ senin günahını da yüklenip ateş halkından olasın! Zâlimlerin cezâsı budur.'

Nefsi¸ onu kardeşini öldürmeye sevk etti¸ onu öldürdü¸ ziyâna uğrayanlardan oldu.

Derken Allah¸ ona kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini göstermek için yeri eşeleyen bir karga gönderdi.

Karganın yaptığını görünce; ‘Yazık bana¸ şu karga kadar olamayıp da kardeşimin cesedini gömmekten âciz miyim ben?' dedi ve pişman olanlardan oldu!"¹

Kardeşini Öldüren Âdemoğlu

Hz. Âdem'in iki oğlu Hâbil ve Kâbil¸ kurban takdîm ediyorlar Yüce Yaratıcı'ya. Birisinin takdîmi kabul ediliyor¸ diğerininki kabul edilmiyor. Kurbanı kabul edilmeyen Kâbil¸ kendini sorgulayacağı¸ nerede eksik yahut yanlış yaptığını araştıracağı yerde¸ kardeşini kıskanıyor ve onu öldürmeye yelteniyor. Kardeşi onu uyarıyor¸ yapacağı işin yanlış olduğunu söylüyor ama o dinlemeyip kardeşini öldürüyor. Sonra da kardeşinin cesedini gömme konusunda kargalardan âciz bir duruma düşüyor.

Şimdi âyetlerdeki mesajları anlamaya çalışalım:

- Bizden öncekilerin hayat hikâyelerini ibret nazarıyla okuyup başkalarına da anlatmalıyız. Zira âyet¸ oku/anlat diye başlıyor. Bizler de kıssayı hem kendimize okuyacağız hem başkalarına. Âyetteki oku anlamına gelen ütlü ifadesi¸ daha çok anlayarak okumayı öne çıkarır. Dolayısıyla kıssayı anlayarak ve üzerinde durup düşünerek okumalıyız.Mâhiyeti farklı da olsa kurban¸ Hz. Âdem'den beri devam edegelen bir ibâdettir. İbâdetin hükmü¸ zamanı¸ şekli değişiklik arz etse bile kurban evrensel bir ibâdettir.

- İbâdetlerimizi Allah için yapmalı ve kabul edilmesi için duâ etmeliyiz.

- İbâdetlerimizin kabul edilmemesi endişesini taşımalıyız. Nitekim Peygamberimiz¸ her namazdan sonra üç kere "Estağfirullah/Allah'ım¸ Sen'den af dilerim." derdi. Bunun anlamı¸ "Yâ Rab! Sana yaraşır ibâdet yapamadım¸ eksik ve kusurlarımdan dolayı affını dilerim." demektir. Hz. İbrâhim¸ oğlu İsmâîl ile birlikte Ka'be'nin yapımını bitirdikten sonra¸ "Ey Rabbimiz! Bunu bizden kabul buyur¸ şüphesiz Sen duâları en iyi işiten ve niyetleri en iyi bilensin." diye duâ etmişlerdi.

- İbâdetlerimizin kabul edilmesi¸ onların Allah için ve içtenlikle yapılmasına bağlıdır.

- Yüce Allah¸ kendisini tanıyan ve kendisinden sakınan muttakî kullarının ibâdetlerini kabul eder.

Kıskançlık Kötü Bir Hastalıktır

- Kıskançlık¸ insanı kardeş kanını dökmeye kadar götüren kötü bir hastalıktır. Allah korkusu ise¸ kişiyi kötülüklerden alıkoyan bir duygudur. Hâlbuki herkese veren Yüce Allah bize de verir. Yeter ki¸ istemesini bilelim ve nimete lâyık olalım. Başkalarına verilene göz dikmeye ve onları kıskanmaya hiç gerek yoktur. Yüce Allah'ın hazînesinde herkese bol bol yetecek nimet/rızık vardır. O'ndan istemeli ve nimete müstahak olmaya gayret etmeli. Öte yandan¸ Yüce Allah'ın kullarına verdiği nimet ve külfetler¸ onlar için bir imtihân sebebi/sorusudur. Nimetin asıl sahibini unutan insan¸ kıskançlık hastalığı ile tüm bu gerçekleri göremez/düşünemez olup her türlü günahı işler ve sonunda hep kaybedenlerden olur.

- Önceki ümmetler¸ kurban ibâdeti için mâlî sunumlarda bulunuyorlardı. Bu ümmetin kurbanı ise yalnızca deve¸ sığır ve koyun-keçi cinsinden bir hayvanın Kurban Bayramı günlerinde kurban edilmesi olarak belirlendi. Önceki ümmetler kestikleri/sundukları kurbandan yararlanamıyorlardı¸ bu ümmete ise kestikleri kurbandan yararlanma hakkı verildi. Öncekilerin kurbanı kabul edilince¸ gökten inen bir ateşle yok edilirdi. Yüce Allah¸ bu ümmete ancak mıttakîlerin kurbanlarının kabul edileceğini açıkladı¸ kimin kurbanının kabul edilip edilmediğini ise âhirete sakladı. Böylelikle insanlar¸ bu dünyada rezil rüsva olmaktan kurtuldu. Bu kâide diğer ameller için de geçerlidir¸ biz hangi sâlih amelin kabul edilip edilmediğini bilemeyiz. Ancak amellerin kabul şartlarını söyleriz¸ sonuçları gizli açık her şeyi bilen Yüce Allah'a bırakırız.