DÜNYANIN
Doğarken tek doğar, tek ölür insan, Böyledir töresi, huyu dünyanın. Törpüler hayatı fermân-ı kader, Sürer gider hayı-huyu dünyanın. Hayat ile sürer iken cengini, Ne fakiri mutlu ne de zengini, Yaşar gider bulamadan dengini, Belli değil eni boyu dünyanın. Dağları göklerle kucak kucağa, Bulutlar su taşır bahçeye, bağa, Yeşiller giydirir ovaya, dağa, İlkbahar bayramı, toyu dünyanın. Derman olur türlü nebat ağrına, Cevap verir gece gündüz çağrına, Şefkatle kucaklar basar bağrına, Yaylası, ovası, köyü dünyanın. Semada yüzerken seyyarelerle, Islanır bulutun döktüğü terle, Işıldar güneşten aldığı ferle, Geceye kandildir ay’ı dünyanın. Canlıyı cansızı getirir dize, Zıtlar var zıtlarla sarılmış gize, Hasretle durmadan koşar denize, Irmağı, nehiri, çayı dünyanın. Sağır’ım bu hırsın tamahın niçin, Gelecektir sonu bu süslü hiçin, Dönüşü olmayan bir sefer için, Yolcudur yoksulu, bayı dünyanın.
İbrahim SAĞIR
YazarSevgiyi koşulsuz dosta verenler, İlahi aşk ile Allah diyenler, Beraber gidelim Allah yoluna. Haramdan, günahtan uzak duranlar, Helal lokma diye kavil kuranlar, Gönül köprüsünd...
Şair: Rabia BARIŞ
İçimde esmektedir fırtınalar¸ boralar¸ O yâr benim sinemi pare pare paralar. Ne azad eder beni¸ ne de ülfet gösterir¸ Kâlbimi gündüz demez¸ gece demez y...
Yazar: İbrahim SAĞIR
Ebet diyarına seferimiz var, Mekân-ı aslimiz burası değil. Misafirhanedir mademki dünya, Kervan yola düşmüş durası değil. Neleri öğütmüş günler, geceler, Bu âleme gelmiş gitmiş nicel...
Yazar: İbrahim SAĞIR
Peygamber kokusu sinmiş tenine, Tan yerine rengi veren güldür gül. Cennet bahçesinden al bedenine, Huri, melek aksi vuran güldür gül. Gül denince sevda düşer serime, Gül kokus...
Yazar: İbrahim SAĞIR