Cennete Özlem

Kavuşmak arzusuyla, asli vatana, Cenneti özler insan, ezelden beri. Dünya da mamur olmaz, miskin yatana, Yaşanan sermayeymiş, emeğin feri.   Yasak meyve yüzünden, yaşanır gurbet, Sılaya kavuşmanın tek yolu rahmet, Sırat-ı müstakimin sonunda cennet, Ömrünü tamamlayan bekler mahşeri.     Yitik vatan aranır, kaybolan yerde, Hayatta agâh olmak, çaredir derde, Masiyetin her biri, rahmete perde, İnsanın göreceği kendi eseri.   Oraya varmak için yetmez ameller, İstekler sıra sıra, bitmez emeller, Gelirse Hak katından, nefis engeller Lutfeyle ya İâhi, sıladan yeri.   Lütuf, ihsan, mükâfat,  hepsi cennette, Dünyada arayanlar, kalır mihnette, Kazananlar girecek, ona elbette, Selâm yurdunda yaşar, cennet neferi.   İman, amel, ihlasla kurtulur hayat, Sevmişsen Sevileni, gelecek berat, İlâhî rıza ile geçilir sırat, Rızayı hak edenler, varır ileri.   Ukbaya ait olan, dünyada var mı? İşlediğin her cürüm, yanına kâr mı? Dünya bize zindansa, ağyara yâr mı? Hevaya aldananlar, görür beteri.   Ya ilâhi sendendir, her türlü nimet. Yağdır bize semadan, katından rahmet, Şükreylerim nimete, sılayı lütfet, Önümden ve sağımdan gönder defteri.